BEVRIJDING
NOORDERWIJK
Toen plotseling terugtrekkende Duitse troepen door
Morkhoven trokken was Emma, de zus van Herman Willems, snel op haar fiets
gesprongen om haar lief Ernest Van Lommel van café De Sportwereld en de mensen
van Noorderwijk te waarschuwen.
In de dorpskern van Noorderwijk stonden overal mensen
gegroepeerd naar voorbijtrekkende Duitsers te kijken. Ze kwamen in kolommen
voorbij vele Duitsers met een opgeeiste fiets of met een opgeeist paard met kar
plus eigenaar boer-menner.
Maar ook op de weg naar Schravenhage was er beweging. De
Engelse militairen kozen in Itegem de weg naar Herenthout in plaats van
Morkhoven, en kwamen via Rossum en Schravenhage naar Noorderwijk gereden.
Tot in het dorp in de huidige Servaas Daemsstraat stonden
mensen gegroepeerd naar de bevrijders te kijken. Een eerste jeep was al tot aan het Bleekske
(nu frituur Maggy) gereden.
Het waren Canadezen.
Toen ze vernamen dat er nog Duitsers vanuit Morkhoven
passeerden, riepen ze naar de omstanders
‘Va-t-en !’
Het voorspelde weinig goeds. Er zou geschoten worden.
De mensen vluchtten bij de eerste schoten in de kelders van hun huizen of in de
‘abri’s’ die ze tijdens de oorlog in hun tuin hadden gegraven.
In die tijd was het Koningsveld weilanden en akkers. Je kon kijken vanaf de huidige bierhandel
Verreydt tot in Schravenhage of van Schravenhage tot het Averechts Kapelleke en
de Vaerendries.
Aan de ingang van de dreef vertoefden vele kinderen. De school was immers gesloten wegens de
gevaarlijke troepenbewegingen.
De nieuwsgierige kinderen liepen de dreef in en tuurden vanuit de gracht naar
de naderende geallieerden in het Woud.
De voorbijtrekkende Duitse soldaten aan de dreef waren
gespannen en vol zenuwen.
Ze zagen beweging in de linkse gracht in de dreef en vreesden voor gewapende
leden van het verzet. Eén van de
soldaten richtte zijn geweer richting gracht.
Victorine Suykens, de vrouw van gemeentesecretaris Arthur Bouwen, merkte plots het gevaar en riep naar de Duitse soldaten ‘nicht schiessen, es sind aber kindern !”
Vijf jongens lagen plat op hun buik in de gracht : Jos Bouwen lag het eerst
vanuit de straatkant bekeken. Achter hem lag Henri, zijn broer en verder
Alois Verlinden en zijn broer Evarist.
Nog twee jongens lagen een beetje verderop.
Henri en Alois kropen half recht om over de rand van de gracht rond te kijken.
Een volgende soldaat legde aan op de betonnen zuil naast
de grachtkant en vuurde.
Henri riep : ‘Jozef, Jozef, ben getroffen.” Hij viel dan plat opzij. Jozef sprong recht om zijn broer te pakken en
op dat ogenblik was er een tweede schot van dichtbij in de arm van Jozef. Henri
bewoog niet meer, hij was bewusteloos en bloedde fel uit de borst.
Je zal wel de angst, ontzetting en leed van Victorine Suykens begrijpen toen ze
snel de dreef inliep naar haar dodelijk getroffen zoon.
Ze droegen de ernstig gewonde haar woning binnen.
In de loop van de nacht is Henri overleden.
Tot het in de zestiger jaren verdween, herinnerde een
kapelletje aan boom 30 aan het drama in de dreef. Gelukkig werd op 11/11/2013,
op initieatief van heemkring Nortrevic, een nieuw Mariakapelletje door wijlen
E.H. Notelteirs plechtig gewijd.
Op 5 september 2019, tijdens de plechtigheden van 75
jaar bevrijding, werd het monument ter gedachtenis van Henri, plechtig
ingehuldigd.